Będziesz miała cesarkę? Tylko nikomu o tym nie mów!

Ja pragnęłam bardzo rodzic naturalnie. To było moje marzenie. Ale miałam zatrucie ciążowe. lekarze zrobili wszystko żeby utrzymać ciąże do 37 tygodnia. I sie udało ale nie był to łatwy czas dla mnie i dla dziecka. W 37 tygodniu lekarze zaczęli wywoływać porod. Męczyłam się bardzo długo. Podczas porodu ciśnienie dziecka spadało robiło się coraz słabsze., wiec lekarze podjęli decyzje o cesarce. Widzieliśmy ze nasze dziecko będzie małe, ale okazało się ze za małe żeby samemu wyjść na świat a zwłaszcza ze było zatrucie ciąże. Wiem co to są bóle porodowe, wiem co to znaczy mieć cesarkę. Jestem zła na lekarze ze uparli się rodzic naturalnie, wiem sama chciałam ale ja się męczyłam w ciąży i wiedziałam ze nie dam rady i mówiłam lekarza ze jak trzeba to niech będzie Cesarka. Na cesarkę jechałam zapłakana bo tyle cierpienia poszło na nic.
Ja nie widziałam dziecka po porodzie został odrazu zabrany i trafił na odział dla wcześniaków. Tak dla wcześniaków mimo ze porod był 37 tygodniu ale wago był wcześniakiem i jeszcze do tego nie mógł sam oddychać. Najgorszy ból jak był podczas porodu to ten ze nie mogłam własnego dziecka zobaczyć albo przytulić. A to nie koniec złej historii. Przez to ze znieczulenie dostałam jak miałam skurcze porodowe, po porodzie cierpiałam na straszne bóle głowy. Bóle były tak straszne ze nie byłam wstanie wstać z łóżka a co dopiero pójść na inny odział do dziecka. Lekarze mi nawet zakazali chodzić żeby szybciej przeszło. Ból głowy był straszny, ale ból ze nie mogę zobaczyć własnego dziecka jeszcze gorszy. Chodziłam i tak do mojego dziecka, ale nie mogłam go nawet na ręce wziąć bo wiedziałam ze nie dam rady go utrzymać. Po tygodniu padła decyzja ze trzeba coś z rym zrobić i tak Doszło do tego ze musieli mi zrobić koleiny zabieg i znowu się wkuwać w plecy.
Po porodzie cierpiałam na depresje po porodowa. Nie akceptowałam siebie co jeśli mi brzuch będzie wisiał nad rana i ta ogromna blizna a co najgorsze miałam żal do dziecka ze nie dał rady przyjść na świat jak natura chciała. Miałam i dalej mam żal ze nie mogłam zobaczyć a ni dotknąć dziecka po porodzie. Prawda jest taka ze nas natura nie chciała i gdyby nie cesarka nie miała bym dziecka i nie wiadomo co by było ze mną.
Po tym co przeszłam mogę powiedzieć ze wole się męczyć i mieć skurcze porodowe niż cesarkę. Wiele kobiet nie myśli o tym ze cesarskie cięcie ratuje życie i dzięki temu żyje tyle kobiet i dzieci. Każdy porod jest porodem. Nie ważne jak przychodzi dziecko na świat najważniejsze ze przychodzi całe i zdrowe. Każda matka jest wspaniała bo dała swojemu dziecku życie. Nie ma gorszej czy lepszego porodu. Mówi się ze dzieci rodzone cesarkę są gorsze, a co z dziećmi które przyszły porodem naturalnym na świat i przez to maja problemy bo maja niedotlenienie mózgowe, albo połamane kości bo położne musiały wyrwać dziecko z matki. Każdy porod jest ciężki. Każdy porod ma plusy i minusy. Ale każda kobieta ma prawo powiedzieć jaki porod chce. Koniec końców i tak nie mamy wpływu na to jaki porod będzie.

Pierwsza ciąża, cukrzyca ciążowa i nadciśnienie, dziecko duże 4700 i to było główna przyczyną cesarki, a itak ciągle słyszę ze jakbym chciała to bym urodziła, bo ktoś tam urodził dziecko 5kg

To bardzo przykre, że kobiety potrafią być dla siebie tak okrutne. Przecież to nieważne, czy cesarka czy poród naturalny – jak można w ogóle wartościować w ten sposób? Lepiej, żeby dziecko urodziło się z wadami, byle poród był naturalny? Co za bzdury i jakieś domorosłe mądrości… Takie teksty jak Twój są bardzo potrzebne.

Sama prawda! Jestem już na końcówce pierwszej ciąży. Nastawienie od samego początku było takie, że rodzę siłami natury. Cesarka? Absolutnie! Raz: ta opcja przyprawia mnie o dreszcze, dwa: nigdy nie miałam żadnej operacji więc stres byłby przeogromny. A tu jak grom z jasnego nieba na ostatniej wizycie usłyszałam tylko, że „Pani nie da rady”. Niewspółmierność i zbyt duże ryzyko dla Bobo i dla mnie. Z gabinetu wyszłam z przerażeniem, wnet łzy mi nie napłynęły do oczu, ale cóż, już się z tym pogodziłam i nastawiłam optymistycznie, bo dobro dziecka ponad wszelkie cierpienie i niedogodności. Jednak tak jak napisałaś, nie ma co za dużo o tym mówić osobom z zewnątrz. Punkt 2. 4. i 7. od razu usłyszałam gdy tylko padło pytanie „Jak”. No cóż, ludzie są jacy są, a ci, którzy nie mają wyobrażenia na temat porodu, przeciwwskazań, ryzyka z tym związanego, będą gadać i myśleć swoje, bo oni wiedzą lepiej i ot, taka pożywka byleby gadać na przekór wszystkim. Grunt to się nie przejmować tym co ludzie gadają, bo taka ich natura. Słuchać swojego lekarza i głosu serca 🙂

W pełni się z Tobą zgadzam. Ja po cc czułam się koszmarnie i miałam ogromne problemy z opieką nad Maluszkiem, wahania nastrojów nie pomagały i choć dzisiaj śmieje się z tych wszystkich przytyków, wtedy zupełnie nie było mi do śmiechu i zupełnie nie potrafiłam się do tego zdystansować.

Mam23 lat i jestem w mojej pierwszej ciąży. Ja natomiast boję się panicznie porodu naturalnego i od zawsze wiedziałam że nie będę chciała rodzić naturalnie. To poczatki mojej ciąży bo dopiero piąty tydzień ale od kąd dowiedziałam się że jestem w ciąży to nie mogę sobie przestać zadawać pytania jak to będzie oczywiście mój mąż mówi mi że czasami przesadzam ale ja tak nie uwarzam ja zdaję sobie sprawę że to ogromnie boli lecz jeśli jednak pomyślę o „skrzywdzeniu mojego krocza” to jest mi słabo i od razu się denerwuje i płacze.

To juz moje 4cc byliśmy świadomi podjęcia decyzji o kolejnym dziecku i ryzyku związanym z porodem ale nie poddajemy się się za tydz rozwiązanie. Leżała parę dni w szpitalu i lekarz ordynator powiedział do mnie że nie przyjmnie mnie drugi raz oddział ponieważ jestem chodzący bomba i za grubą na szczęście najważniejszy głos w tej sprawie ma lekarz prowadzący. Za bolały tę słowa ale nie poddaje się… muszę przyznać że przytylam ale w każdej ciąży tylam i chudlam

Odkąd tylko doszło do mnie ze jestem juz w ciazy ogarnal mnie strach przes porodem… mialam koszmary nawet przed 20 tyg ciazy. Przeciez to normlane ze sie kobieta boi tego bo to bol . W szkole rodzenia trafilam na polozne z powolania ktore mi pomogly opanowac ten strach i juz nawet nie myslalam o tym w formie takiej zlej rzeczy. Ale no wlasnie podczas koncowki ciazy bardzo bolay mnie kosci miednicy wizyta kontrolna pomiar rozstawu kosci miednicy i BACH cesarka juz jak najszybciej rozchodza sie kosci ! Strach bo to cesarka na ktora sie w ogole nie przygotowywalam psychicznie . Ale jestem wdzieczna ze ja nie musialam byc w gipsie po porodzie sn a moje dziecko jest cale i zdrowe ! i liczy sie tylko to ze matka i dziecko maja byc zdrowe i szczesliwe a nie jaki to rodzaj porodu
PS, moje dojscie po CC poszlo bardzo dobrze spodziewalam sie gorszego bolu a tymczasem ja znioslam go lepiej niz sobie wyobrazalam 😉 Ah no i wszystkie osoby slyszac ze jutro mam CC mowili super nie bedziesz sie meczyla… Słusznie??

Będąc w pierwszej ciąży i juz po porodzie doskonale widzę terror innych „lepszych” matek. Najpierw milion ciążowych zabobonow: nie jedz tego, nie jedz tamtego, nie dźwigaj, a jaki Ty masz duży brzuch- może to bliźniaki. .. Po porodzie myślałam że minie ale było tylko gorzej. Nie mogłam karmić piersią i karmiłam mm. Nasluchalam się, że każda matka dziecko wykarmi, nie wystarczająco się starałam itd. Teraz jestem w drugiej ciąży i historia się powtarza. Myślałam, że gadanie innych będzie mnie mniej obchodzić a teraz mnie jeszcze bardziej denerwuje!! Jednego jestem pewna, każda matka kocha swoje dziecko i chce dla niego jak najlepiej. Nie zawsze natura nam sprzyja ale próbujemy, a jak się naturalnie rodzic czy karmić nie da to trudno. Najważniejsze że mamy dla kogo wstawać bladym świtem i kochać nad życie <3

Ja również mam kreskę szczęścia i się tego nie wstydzę 🙂 próbowałam rehabilitacji i innych metod by rodzic sn ale w 9miesiacu lekarz ortopeda zgasil moje nadzieje ….. nie da rady sn i trzeba ciąć… teraz z kolei czeka mnie operacja wlasnie na moje biodro …. moze wtedy bede miala wiwksze szanse w drugiej ciąży by mic przekonac sie jak to jest rodzić naturalnie 🙂 pozdrawiam

Rodziłam przez CC. Komentarze osób trzecich już mnie nie ruszały po tym jak lekarz endokrynolog skomentował moją ciąże – „Dlaczego mając raka zaszła Pani w ciążę?” Aż cisnęło mi się na usta – „A dlaczego wchodzisz z buciorami do mojego łóżka?”

Ja się upierałam, żeby robić naturalnie. Po 26h Pani doktor jednak stwierdziła że nie dam rady bo dziecko jest za duże, główka już wystawala. Więc zrobili mi CC. W efekcie końcowym byłam wykończona po 26h boli na łóżku porodowym i obolala po CC. Druga ciążę sama nie wiem jak planować.

Chciałam a nawet pragnęłam rodzic naturalnie ale po zaniku tętna u małej wylądowała na stole. Fakt blizna szpeci ale ani się nie umeczylam ani nic mnie nie bolało a tego bardzo się bałam. Chciałam karmić piersią dokarmilam mała miesiąc po czym mała przeszła na butelkę. I jestem szczęśliwa ze tak się stało mam zdrową i piękna córkę aktualnie ma 2miesiące i pięknie się śmieje już powoli zapominam o.dramacie jaki rozegrał się.w mojej głowie w drodze na stół:-)

moja teściowa niedługo po moim porodzie podczas rozmowy powiedziała: (cytuję) ” przecież Ty nie rodziłaś, z Ciebie dziecko wyciągnęli”….. Resztę pozostawię bez komentarza. Długo bolały mnie te słowa……Ale później stwierdziłam, że jest po prostu „głupią babą”…. i nie, nie będę się przejmować. Blizna, która pozostanie na moim ciele już do końca , to blizna która dała życie mojemu synkowi- kocham go bezwarunkowo!!! Jestem mamą po cesarskim cięciu i niczego się nie wstydzę. Nie planowałam takiego przebiegu porodu, nie miałam na decyzję o cc wpływu. I o dziwo, pozna teściową nigdy nie spotkałam się z krytycznymi komentarzami, np. od osób niespokrewnionych…. Jak widać czasami obcy człowiek może sie okazać życzliwszy od kogoś bliskiego…. POzdrawiam wszystkie mamy i Ciebie Agnieszko:)

Po porodzie naturalnym zazdrościłam tym kobietom, które miały cesarkę. I naprawdę nie rozumiem dlaczego to poród siłami natury jest uważany za lepszy. W szpitalu można było rozpoznać, która mama jak rodziła – te po cc chodziły powoli, ale w miarę normalnie, te po porodzie naturalnym jak kaczki. Ja przez pierwszy miesiąc nie mogłam normalnie usiąść (szew prawie że przez pół tyłka), bałam się kichnąć, kaszlnąć, a żeby zrobić siku musiałam wejść pod ciepły strumień wody w kabinie prysznicowej… O tej cięższej czynności fizjologicznej nie wspomnę, bo to już prawie trauma. I hemoroidy w prezencie. A u dziecka asymetria komór mózgowych, bo się albo nie dotleniło albo miało delikatne krwawienie w mózgu przez moje parcie. Chyba jedyny minus w cc to fakt, że nie można wziąć dziecka w ramiona od razu po (moim nie do końca obiektywnym zdaniem, bo przecież tak naprawdę nie wiem jak wygląda cesarka i jak długo się po niej dochodzi do siebie).

Miałam cesarkę, bo tak chciałam.
Nie karmiłam piersią, bo nie chciałam .
Od 4 miesiąca ciąży siedziałam już w domu.
Po „porodzie” 3 tygodnie dochodziłam do siebie. Dużą pomocą była dla mnie Mama i Mąż. Jednak chęć opieki nad Maluszkiem była większa więc prosiłam żeby pozwolili mi ją karmić, przewijać i tulić jednocześnie nie wychodząc z łóżka.
Dzidziuś od urodzenia śpi sam w swoim pokoju. Od 2 miesiąca życia przesypiała po 8 godzin w nocy. Teraz ma 14 miesięcy, chodzi spać o 18..00, o 5.00 butla, drzemka, o 6.00 pobudka, wrzucamy zabawki do łóżeczka i do 7.00 potrafi zając się sobą, potem nie ma zmiłuj się trzeba wstać:)
Dziecko nigdy nie miało kolek, rozwija się prawidłowo, nie ma nadwagi, zero problemów z trawieniem.
Poszłam na roczny urlop macierzyński potem na zaległy urlop wypoczynkowy. Zawiesiłam studia zaoczne (byłam zbyt zachłanna i było mi a mało czasu spędzanego przez całą naszą 3). Teraz podjęlam deyzję żeby iść na urlop wychowawczy. Praca nie ucieknie, jedyne co może mnie ominać to awans, podwyżka, bez tego da się żyć. Mąz się rozwija, zbiera doświadczenie, awansuje, cieszę się razem z nim. Pasa zacisnąc trzeba ale żłobek też darmowy nie jest. Własnie żłobek, do tego wszystkiego jeszcze wyślę dziecko do żłobka. Nie teraz, za rok. Ale jednak. Najpierw na poł dnia, potem na cały kiedy już wrócę do pracy, biurowej oczywiście.
Od 14 misiecy spedzam z dzieckiem kazdą chwilę, poznaję z nią świat, uczę nowych rzeczy, opiekuję się, pomagam. A kidy wychodzę, zaczynam tęsknic zaraz po zamknięciu drzwi. Zdecydowałam się odłożyć na bok wszystko inne, o czym marzą kobiety, w tych czasach ale jestem ZŁĄ MATKĄ, bo urodziłam przez cesarkę, z wyboru, i nie karmiłam piersią.
Ludzie potrafią by c okrutni, czym dowiedziałam się już w szpitalu… dlatego zgadzam się w 100%. Lepiej się po prostu nie odzywać. Nawet jak ludzie patrzą na Ciebie jak na patologię, bo urodziłaś dziecko mając dużo poniżej 30 lat, a wyglądasz na 18..

Pierwszy raz komentuje cokolwiek na blogu, chyba jednk każdy czasami potrzebuje wyrzucić z siebie zal.

Pozdrawiam,
Bardzo Zła Mama

Co racja to racja, najgorsze jak zbiorą sie takie kobiety i zaczną sie przegadywac i ” doradzac” kiedyś cc chyba robiło sie rzadko i stad takie myślenie, wierze ze osoby inteligentne i takie które wiedza co to empatia nigdy żadnej kobiecie która rodziła cc tak nie powiedzą, bo jest to nie na miejscu i trzeba po prostu to zlewać, bo przecież najważniejsze zdrowe dziecko, sama na nic sie nie nastawiam jedynie na współpracę z położna i personelem medycznym bo chyba tylko to wtedy może mi pomoc 🙂

2 razy rodziłam cc mam pięknych zdrowych i świetnie się rozwijajacych się synów ☺☺☺co za różnica jak urodziłas ważne żeby nasza pociecha była zdrowa . Nadmienię tylko, że cc nie było moją fanaberia a decyzją lekarza podczas 18 H porodu siłami natury (pierwszy poród ) i zagrożeniem pęknięcia macicy podczas 2 porodu. Komentarzy strasznych nie skomentuje … bo nie wiem nawet jak tak można mówić.

Oj coś o tym wiem, miałam cesarkę niespodziewanie ze względu na dramatycznie pogarszający się stan zdrowia i pierwsze co usłyszałam po przebudzeniu na sali to „ile zapłaciłaś?”. Potem miałam problemy z karmieniem (przez cesarkę, za którą pewnie zapłaciłam) , moje dziecko miało napięcie mięśniowe (to tez przez cesarkę) I tak zmagam się z tymi wszystkimi poglądami, które jednoznacznie twierdzą, że jestem złą matką. Tylko gdy moje dziecko spogląda na mnie z uśmiechem, wiem, że dla niego nie ma znaczenia jak przyszło na świat, ani to czy karmiłam je piersią czy nie. Najważniejsza jest moja miłość. Miłość złej matki 😉

Czasem wolę się nie zabierać głosu na dziecięce tematy, bo tu każdy ma swoją rację. Szkoda tylko, że nie każdy zachowuje ją dla siebie czy z tolerancją podchodzi do zdania innych osób. Ja urodziłam się naturalnie, ale ułożona byłam pośladkowo, przekręciłam się dwa dni przed porodem. Położne sugerowały cesarkę, ale nie ze względu na moje ułożenie, a ze względu na jej wiek. Wszystko się dobrze skończyło, bo mama trafiła na świetnego lekarza, ale cieszę się, że teraz są możliwości i wiedza, która pozwala na reakcję w każdej sytuacji. Zresztą też nie każde pośladkowe ułożenie jest takie samo.
Strasznie rozbrajają mnie takie sytuacje i teksty, bo zamiast dodawać sobie wzajemnie otuchy w tym niełatwym okresie, to tylko kobiety dokładają sobie stresów.